Ωρίων, ο ικανότερος κυνηγός και σύντροφος της Αρτέμιδος, που η μοίρα του επιφύλαξε ένα τραγικό παιχνίδι. Οι θεοί τελικά τον τοποθέτησαν ανάμεσα στα αστέρια
Ο Ωρίων ήταν πιθανότατα γιος του Υριέα , βασιλιά της Βοιωτίας, ή γιος του Διονύσου και της Δήμητρας. Κάποιοι άλλοι μύθοι αναφέρουν ότι ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Ευρυάλης, κόρης του βασιλιά Μίνωα.
Όταν ήταν νέος ο Ωρίων είχε ερωτευτεί την Μερόπη, μια από της Πλειάδες, τις επτά νύμφες ακόλουθους της Άρτεμης. (Οι υπόλοιπες ήταν η Αλκυόνη, η Κελαινώ, η Ηλέκτρα, η Μαία, η Στερόπη και η Ταϋγέτη). Η Μερόπη όμως τον απέρριψε. Μια ιστορία λέει ότι εκείνη παντρεύτηκε έναν θνητό, τον Σίσυφο, βασιλιά της Κορίνθου. Κατά μία άλλη εκδοχή η Μερόπη αρραβωνιάστηκε τον Ωρίωνα, αλλά ο πατέρας της, ο Οινοπίων, βασιλιάς της Χίου, συνεχώς ανέβαλε την ημερομηνία του γάμου. Τελικά ο Ωρίων έχασε την υπομονή του και πήρε τη Μερόπη με τη βία. Ο Οινοπίων στη συνέχεια τον τύφλωσε για εκδίκηση. Τότε ο Ωρίων άρχισε να περιπλανιέται αβοήθητος μέχρις ότου ο θεός Ήφαιστος τον λυπήθηκε και έστειλε τον υπηρέτη του τον Κηδαλίωνα για να βοηθήσει τον τυφλό. Όπως καθόταν επάνω στους ώμους του Ωρίωνα, ο Κηδαλίων τον οδήγησε στην κατοικία του θεού Ήλιου και της Ηώς, της θεάς της αυγής. Όταν η Ηώ είδε τον Ωρίωνα συγκινήθηκε, ξέσπασε σε δάκρυα, τα οποία έγιναν η πρωινή δροσιά, και του επανέφερε την όραση. Όταν είδε τη σωτήρα του ο Ωρίων την ερωτεύτηκε, όμως αυτό έκανε τους θεούς να θυμώσουν και να διατάξουν την Άρτεμη να τον σκοτώσει με τα βέλη της. Ωστόσο πριν πεθάνει ο Ωρίων ξεπλήρωσε το χρέος του στον Ήφαιστο χτίζοντας έναν υπόγειο ναό προς τιμήν του στη Σικελία. Έχτισε και ψηλά τείχη γύρω από το νησί για προστασία.
Ένας άλλος μύθος λέει ότι ο Ωρίων και η Άρτεμις ήταν ερωτευμένοι και σκόπευαν να παντρευτούν. Τη σχέση τους όμως ήθελε να υπονομεύσει ο αδερφός της ο Απόλλωνας, που δεν ενέκρινε την ένωση ανάμεσα σε θεά και άνθρωπο. Ο Απόλλων έδειξε στην Άρτεμη ένα μακρινό στόχο στον ορίζοντα και την προκάλεσε να τον πετύχει με το τόξο της. Εκείνη δεν μπορούσε να πει όχι σε τέτοια ευκαιρία, να δείξει την τέχνη της στην τοξοβολία και έριξε ένα βέλος στην μακρινή κουκκίδα την οποία πέτυχε στο κέντρο. Ο στόχος σύντομα εξαφανίστηκε κάτω από τα κύματα της θάλασσας. Λίγο μετά το θύμα της ξεβράστηκε στην ακτή και ήταν ο ίδιος ο Ωρίων, μιας και ο Απόλλων ήξερε πολύ καλά ποιος ήταν εξαρχής. Η Άρτεμις μες την οδύνη της, ζήτησε από το Δία να τοποθετήσει τον νεκρό αγαπημένο της ανάμεσα στα αστέρια.
Κάποιοι μύθοι θέλουν τον Ωρίωνα να σκοτώνεται από το τσίμπημα ενός σκορπιού. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή το δηλητηριώδες πλάσμα το έστειλε εναντίον του η Άρτεμις επειδή είχε βιάσει μια από τις ακολούθους της. Μια άλλη ιστορία λέει ότι ο Ωρίων κόμπαζε για την ικανότητά του να σκοτώνει οποιοδήποτε ζώο κι έτσι εμφανίστηκε μπροστά του ο σκορπιός ως συνέπεια. Τον τσίμπησε, όμως εκείνος επιβίωσε χάρις σε ένα αντίδοτο που του έδωσε αμέσως ο Ασκληπιός, θεός της ιατρικής.
Η θέση του ανάμεσα στα αστέρια
Όλοι οι θρύλοι του Ωρίωνα συμφωνούν ότι μετά το θάνατο του κυνηγού, ο Δίας εκπλήρωσε την επιθυμία της Άρτεμης και τον τοποθέτησε στα άστρα. Ο αστερισμός που και σήμερα ονομάζεται Ωρίωνας, ο Κυνηγός, είναι από τους πιο εντυπωσιακούς και εύκολα αναγνωρίσιμους στον ουράνιο θόλο. Οι γειτονικοί αστερισμοί του Μεγάλου και του Μικρού Κυνός, αντιπροσωπεύουν τα δύο του κυνηγόσκυλα τον Σείριο και τον Προκύωνα. Στο ίδιο μέρος του ουρανού βρίσκονται ο Ταύρος, που θεωρείται ως ένα θήραμα του κυνηγού. Εκεί κοντά είναι και ο αστερισμός των Πλειάδων, ως μια ανάμνηση της επιδίωξης του Ωρίωνα να ενωθεί με την Μερόπη καθώς και μιας ιστορίας που θέλει τον Ωρίωνα να καταδιώκει τις επτά αδερφές και τη μητέρα τους την Πλειόνη, μέχρι που οι θεοί τις μεταμόρφωσαν σε περιστέρια. Μια άλλη αστρονομική αναφορά στην ιστορία του Ωρίωνα είναι ο αστερισμός του Σκορπιού που δεν είναι ποτέ εμφανής μαζί με τον Ωρίωνα, καθώς σύμφωνα με το θρύλο ήταν διαταγή του Δία να μην μπορεί να προλάβει ο σκορπιός το θύμα του στον ουράνιο θόλο.